Nowe życie mebla - i nie tylko.

Lubię rzeczy z historią. Takie, które wcześniej gdzieś były i komuś służyły - niekoniecznie w tym samym celu co mi. Przeprowadzając się od rodziców nie mieliśmy wielu rzeczy, nikt w czasie studiów nie myślał o zakupie krzesła czy chlebaka.. Więc gdy moja teściowa poinformowała nas, że zamierza wymienić krzesła w kuchni z chęcią przyjęłam jej cztery stare siedziska i zabrałam się do roboty, a tej trochę było. Z krzeseł trzeba było zerwać stary lakier, zeszlifować i pomalować na inny kolor. Oczywiście wybrałam biały, z paroma przecierkami. Garaż rodziców był wtedy moim drugim domem i tam właśnie powstały "nowe-stare" krzesła. 

Po organizacji krzeseł zorientowałam się, że nie posiadamy stołu. Niestety nikt z rodziny nie wymieniał wtedy stołu, a ja wymarzyłam sobie okrągły na cztery osoby, rozsuwany, żeby w razie co pomieściło się więcej osób. I jeszcze jedna rzecz była ważna - musiał być tani. I tak znaleźliśmy się pod Słupcą, w starej chacie jakiegoś pana, który wcześniej wystawił stół na sprzedaż na stronie internetowej. Przed wymianą gotówki na stół - gdy powiedziałam panu, że chce pomalować mebel na biało, zawahał się i powiedział "to chyba się jeszcze zastanowię, czy go pani sprzedam" - jednak uległ. Stół spełniał wszystkie wymagania, więc szybko zabraliśmy go do domu, a raczej do "tatowego" garażu. Tam przeszedł metamorfozę i przyjechał do nas wraz z krzesłami. 

Kolejnym prezentem od teściowej był stary, ponad 25letni, wiklinowy kosz. Wypatrzyłam go w garażu i odczułam silną chęć posiadania. Był mocno zakurzony, więc czyściliśmy go z M-lubym karcherem w zimny jesienny wieczór (mocno nalegałam). Kolej na malowanie. Farba i pędzel nie wchodziły w grę, bo wiklina ma liczne zagłębienia i nie wyszłoby ładnie. Spray też odpadał, ponieważ zawiera zbyt dużo rozpuszczalnika. Pozostał więc pistolet do farb - i tutaj zadziałał M-ąż. Pomalował kosz dwukrotnie, a następnie polakierował. Służy jako kosz na pranie i od czasu do czasu stolik.

Modernizacji uległ też stary czarny stojak (chyba na kwiaty), który u nas służy za kuchenną szafkę/stojak na bibeloty. 

Jestem zdania, że dzięki takim przedmiotom wnętrze nabiera charakteru - Waszego charakteru. Mogłam kupić wszystkie te rzeczy lub poprosić kogoś by przerobił je za nas - byłoby dużo łatwiej, jednak na pewno nie czułabym takiej satysfakcji siedząc w kuchni, popijając herbatę i kątem oka spoglądając na nasze małe dzieła. Zachęcam do działania - satysfakcja gwarantowana! 

Wiecie co to za roślina na długich łodyżkach znajduje się w wazoniku? O zieloniastych w następnym poście.

Tymczasem.

M.